قلدرهای اربابمنش
قلدرهای اربابمنش اشخاصی متخاصم، قوی، عصبانی و جدلی هستند که خودشان را عالم به همه چیز میدانند. این اشخاص سمی، به افراد پیرامونشان مدام دستور میدهند و اشتباههای کوچک آنها را نمیبخشند یا فراموش نمیکنند. این گروه از افراد نیاز دارند دیگران را تحت کنترل خود درآورند و اغلب، گرایشها و تمایلات بیرحمانه و ظالمانهای از خود نشان میدهند. آنها به این دلیل سمی هستند که دیگران را تحت فشار قرار میدهند، میترسانند و به آنها احترام نمیگذارند.
افراد افسرده و عبوس و منفینگر
این افراد، ناراحت، منفینگر، لجوج، مشکوک به دیگران، و اغلب افسردهاند. آنها همیشه اندوهگین هستند و مدام از ناعادلانه بودن زندگی شکایت دارند. برای مثال، احساس میکنند همیشه زمان بدی را در یک مهمانی میگذرانند و تمایل ندارند در کاری که از آنها خواسته شده است، مشغول شوند. این افراد به این دلیل سمی هستند که افسردگی و منفیگراییشان را به هر فردی که با آنها دیدار میکند، پخش میکنند. آنها انرژی افراد را کاهش میدهند و به دیگران احساس به دوش داشتن بار سنگین مسئولیت و درماندگی و ناامیدی میدهند.
افراد فضول
فرد فضول، مهاجم، گستاخ، خردهگیر، معتقد به عادل بودن خود، سخنچین، دارای شامه تیز و جسور است. مشکل این افراد سمی تنها ارتباط برقرارکردن با آنها نیست، بلکه آنها تمایل دارند زندگی تیرهای را برای دیگران ایجاد کنند. از آنجا که معمولا زندگی آنها دلچسب نیست، بنابراین در زندگی افراد دیگر مشکل ایجاد میکنند. آنها به زندگی فعال، مهیج و پربار دیگران حسادت میکند. افراد فضول از این نظر افرادی سمی هستند که میتوانند موجب مشکلات شدید مالی، شغلی و شخصی در زندگی دیگران شوند.
خسیسها
این افراد، خودخواه، انعطافناپذیر، ناایمن و عصبانی هستند. خسیسها اغلب تصویر بزرگی از جهان ندارند و به جای آن بر پولهایی با رقمهای پایین در زندگی تمرکز میکنند. این افراد شخصیت مادی خاصی دارند؛ برای آنها عشق و عاطفه همانند پول است. آنها به این دلیل سمی هستند که دیگران را هم از نظر اقتصادی و هم از لحاظ مسائل دیگر، مورد سوءاستفاده قرار میدهند.
خودشیفتهها
«برای من»، «خودم» و «من» جملاتی است که خودشیفتهها بر آنها متمرکز هستند. آنها افرادی خودخواه، خودپرداز، سطحی، خودبین، بیملاحظه و از لحاظ اجتماعی فاقد شایستگی هستند. فرد خودشیفته عاشق این است که در آینه به خود نگاه کند و صدای صحبت کردن خود را بشنود. آنها واژههای «من»، «برای من» و «خودم» را بیش از هر واژه دیگری میگویند و اغلب به جای گفتوگوی دوطرفه با دیگران و شنیدن صحبتهای آنها تنها خود صحبت میکنند و اجازه صحبت به فرد دیگری را نمیدهند. به نظر روانشناسان، خودشیفتهها سمی هستند زیرا به دیگران این امکان را نمیدهند که در یک بحث یا یک رابطه سالم شرکت کنند و سهیم باشند.