■ 5 کاری که افراد موفق، متفاوت انجامشان می دهند بخش عمومی

تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که چرا در انجام بعضی کارها موفق هستید و به اهدافتان می رسید، اما برخی دیگر از کارها را نمی توانید به درستی انجام دهید؟



پاسخ به این پرسش ساده تر از آن است که تصور می کنید. در واقع دلیل موفقیت در انجام برخی کارها این است که روش متفاوتی برای انجامشان در پیش گرفته می شود، نه اینکه آدم های متفاوتی بخواهند کار را انجام دهند.

در این گزارش از کارهایی برای شما صحبت می کنیم که افراد موفق برای رسیدن به موفقیت، آنها را با روشی متفاوت به انجام می رسانند:



1. جزئی نگری

افراد موفق اصولا از کلی گویی بیزارند و برای هر هدف خود ریزترین چهارچوب های ممکن را ترسیم می کنند. به عبارت دیگر موفق ها، جزئیات را درمیابند. به عنوان نمونه هدف گذاری برای کم کردن 5 کیلو از وزن بسیار موثرتر از گفتن این است که می خوام مقداری از وزنم را کم کنم.

این نوع هدف گذاری، دید روشنتری را برای رسیدن به هدف به شما می بخشد و بر انگیزه تان برای نیل به هدف نیز می افزاید.

2. قدرشناسی از لحظه ها

شبانه روز افراد موفق هم مثل سایرین، 24 ساعت است، نه بیشتر! پس آنچه بیش از هر چیز به آنها در موفق شدن کمک می کند این است که لحظه ها را درمیابند.

قدرشناسی لحظه ها، کاری که موفق ها به خوبی از پس آن برمی آیند، در واقع به چنگ آوردن و قاپیدن لحظه ها با تمام قدرت است، پیش از آنکه از دست ما در بروند.


3. خود ارزیابی

موفق ها با نهایت صداقت و راستی با خود برخورد می کنند یا به زبان دیگر با خودشان رو راست باشند. آنها تلاش می کنند خود را بطور منظم مانیتور و نظارت کنند.

این ارزیابی ها به این خاطر است که مسیر آینده تا رسیدن به هدف با ناهمواری ها و کژی های کمتری همراه باشد.

4. خوشبینی واقع گرایانه

خوشبینی و واقع گرایی دو اصل مهم در راه رسیدن به هدف هستند که وقتی درکنار هم قرار گیرند، یک ایده آل فکری می سازند.

موفق ها به توانایی خود در راه رسیدن به هدف ایمان دارند و از کاه، کوه نمی سازند. موانع را مثل دیو نمی بینند و از خوشی ها هم بی اندازه سرمست نمی شوند.

5. بهتر بودن به جای خوب بودن

موفق ها هرچند واقع بین هستند، اما به کم هم قانع نمی شوند. به سخن دیگر تا وقتی فرصتی برای بهتر شدن دارند، خوب بودن را بر نمی تابند.

برای افراد موفق استفاده حداکثری از توانایی ها برای بهتر شدن، آرمانی است که به عمل تبدیل می شود، هر چند واقع گرایی فدای آرمانگرایی نمی شود.